Netgedichten

netgedicht (nr. 61.252):

Hij komt, hij komt

Mijn vader en mijn moeder.
Twee mensen waar ik niet van hou.
Maar dat komt nog wel.
Als ze dood zijn.

Mijn Anima sluipt door het huis.
Zij is nog stiller dan een muis.
De kleinzoon speelt met haar.
Terwijl ik zachtjes naar ze staar.

Mijn vader heeft mij nooit verwend.
Mijn moeder heeft mij nooit gekend.
Wie helpt mij in die grote nood?
Nog even en dan ben ik dood.

Ik zet wat speelgoed voor ze neer.
Voor hen wordt groter,
wat voor mijn ouders kleiner werd.
Nu ze daar zijn.

Ik mis wat ik niet missen kan.
Het is de liefde die verging.
Met de herinnering.
Hij komt, hij komt.