Netgedichten

netgedicht (nr. 61.264):

Ik draag het mee (De Andes)

Hoog in de lucht
Draagt de wind
Tranen van de Andes
Bereiken nooit de oceaan
Ik draag het mee

Lichaamstaal
Handen en voeten
De armoede kleurde
De tranen rood
En ik draag het mee

Nergens was het veilig
Op elke hoek loerden ogen
Ongelukken per ongeluk
Droefheid en frustratie
Ik draag het mee

Tranen mengen zich
Met het leven ten slotte
Zij luisterde en beloofde
Mijn verhaal te bewaren
En ik draag het mee

Diep in mijn hart
Rust zij
Zij wist er van
Alles is verteld
Maar ik draag het mee

... Over de tijd einde jaren zestig in Chile. ...

Zie ook: https://www.facebook.com/...s-po%C3%ABzie-328467460857865/

Schrijver: Ruud op de Weegh, 20 november 2016

ruud

worldcaribbean.net

Geplaatst in de categorie: verdriet

Verdriet

Andes

Tranen

3.0 met 4 stemmen

266

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Ruud op de Weegh
Datum:: 24 november 2016
Email:: ruudworldcaribbean.net; Dank je voor het compliment. Beroerde jaren in Chile. Dat ik het overleefde is nog een wonder.

Naam:: Inte Feelders
Datum:: 20 november 2016; Prachtig gedicht Ruud, met een laatste strofe waar de diepgang te voelen is !

Geef je reactie op deze inzending: