het verschiet
ik verlies de blik in je ogen
ze dwalen ook verder af
niet dat ze naar de einder worden gezogen
ze hellen eerder over naar de nacht
helder daglicht schijnt bedrogen
de warmte van de zon trekt verder
de herfst is thans uitzonderlijk stil
gevoel ebt weg, is minder zacht
en het strand verdubbelt het zand
de zee droogt langzaam uit
meeuwen verstommen
hangen boven grijs geluid
het is, zoals het bestaan vergaat
ik verdwijn in lege gedachten
het scheppende taant
in luisteren zonder verwachten
Geplaatst in de categorie: emoties