Netgedichten

netgedicht (nr. 61.810):

Het land lacht

It lân laket

Lamkes en geitsjes binne oars as eamelders,
se dûnsje it libben op it lân.
Se tinke net, se binne programearre
om te bûteljen, by de sleatskanten
del te gean, grinzen te ferkennen.

Eamelders kinne net oars as marsjeare
mei harren pakkelaazje op ‘e rêch
sette se gjin stap tefolle of oerdwers
nei it nêst dêr’t se de foarrie dellizze
foar keningin en heitelân, it lân,

en it lân leit der mar, baaiend yn ‘e sinne
de fuotten lang, de tiennen omheech
en it hier waakset nei de wolkens
alles wabberet yn de loftige wyn
en sy laket, om lamkes, geitsjes,
eamelders.

Het land lacht

Lammetjes en geitjes zijn anders dan mieren,
ze dansen het leven op het land.
Ze denken niet, ze zijn geprogrammeerd
om te buitelen, bij de kant van de sloot
langs te gaan, grenzen te verkennen.

Mieren kunnen niet anders dan marcheren
met hun bepakking op de rug
zetten ze geen stap teveel of overdwars
naar het nest waar ze hun voorraad leggen
voor koningin en vaderland, het land,

en het land ligt er maar, badend in de zon
de voeten lang, de tenen omhoog
en het haar groeit naar de wolken
alles wappert in de luchtige wind
en ze lacht, om lammetjes, geitjes,
mieren.

.