Samen
Door staal omringd,
hoog boven de stad,
voelt mijn hart
als een achtbaan
wanneer onze ogen elkaar
ontmoeten.
Als twee wolken die botsen,
barst het gedonder los.
De andere kant van je ziel
komt los.
Een ijzige nevel
vult de ruimte
tussen ons in.
Je rug,
als een muur van haat
naar mij toegekeerd.
Door dik en dun,
samen hand in hand.
Tree voor tree,
naar boven toe.
Onze vingers zijn verstrengeld,
als gevlochten staal
om in balans te blijven.
Zo gaan we de stilte tegemoet.
Geplaatst in de categorie: emoties