Netgedichten

netgedicht (nr. 62.403):

kalasjnikov

ik was Michail Kalasjnikov
maar lig nu onder de zoden
op een miserabel kerkhof
te midden van de doden

in de lente van mijn leven
dacht ik veel te hebben bereikt
dat lijkt nu wat overdreven
het is maar hoe je het bekijkt

want de doden kunnen spreken
en laten me niet met rust
die willen zich nu op mij wreken
en ik krijg ze niet gesust

elke nacht moet ik het horen
dankzij jouw mooie geweer
zagen wij het laatste ochtendgloren
en daarna helaas nooit meer

... Geschreven als reactie op het overlijden van Michail Kalasjnikov (10/11/1919 - 23/12/2013), de ontwerper van het AK-47 machinegeweer ...

Zie ook: http://www.yadasampati.nl

Schrijver: Yadasampati, 24 maart 2017

Geplaatst in de categorie: overlijden

dood

3.0 met 4 stemmen

243

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Yadasampati
Datum:: 24 maart 2017; Beste Joanan, dank voor je reactie. Is de dood een gedicht waard? Verdriet? Pijn? Misschien niet als je het toejuicht, maar er zijn ontelbare mooie gedichten geschreven over negatieve aspecten van het leven, die zeker de moeite waard zijn.
In dit gedicht over Michail Kalasjnikov zet ik juist de nodige morele kanttekeningen bij wat deze man heeft betekend. Ik bezing hem zeker niet, integendeel. En ik denk dat er op die manier niets bestaat wat geen gedicht waard kan zijn.

Naam:: Joanan Rutgers
Datum:: 24 maart 2017; Mooi geschreven, maar in wezen is deze man geen netgedicht waard. Volop naamonwaardig.

Geef je reactie op deze inzending: