Netgedichten

netgedicht (nr. 62.572):

Vlinder

Ooit, zei de rups
Dan zwem ik de wereld rond
Ik zal duiken, ik zal plonzen
Geen nood meer hebben aan een grond

Ik zal spetteren en drijven
Me met de eb mee laten gaan
Langzaam zal ik dan verdwijnen
Aan de horizon vol maan

Maar toen de rups, gehuld in zijde
Almaar droomde van de zee
En zijn lichaam transformeerde
Nam zijn cocon zijn dromen mee

En toen hij uitkwam, riep hij vrolijk:
“Kijk dan, kijk dan wie ik ben!”
Hij had de aller mooiste vleugels
Van alle vlinders die ik ken

Hij dook en dreef en dartelde
Had geen nood meer aan de grond
En fladderde al dromend
De hele wereld rond

Geen vlinder was ooit eerder
Zo blij met zijn bestaan
En vanuit de lucht genoot hij
Van de horizon vol maan.