jij en ik
Zon in de morgen
geraakt gaat zij open en
groet hij de lotus.
Een fontein is hij...
tintelend licht op haar huid
dorstig haar lippen.
Zichzelf vergeten
stroomt hij door al haar dalen
de zee tegemoet.
De schaamte voorbij
drinkt zij de eeuwige bron
zo blijft zij nergens.
Stamelend schreeuwend
klanken van over de grens
klinken zij samen.
Dan breekt de hel los
of gaat de hemel open
wat maakt het hun uit?
Na de verlichting
naakt en verlegen zijn ze
ineens jij en ik.
Geplaatst in de categorie: liefde