Tegen mijzelf
als ik zo schrijf
spreek ik dan over de leegte
vul ik die dan op met gedachten
op papier en deel ik het met jou
die op vervulling zit te wachten
in de opgelegde stilte, van
de namiddag, net als gister
het voelt zonder meer arm
in de aangegroeide kilte
komt het binnen wanneer
je mijn woorden tot je neemt
ja, je hoort ze in het geluid
dat zich verspreidt
dicht het de leemte of
breng ik je nog dieper;
word je uit het heden verleid
ik zeg dit, omdat het zo komt
uit de starheid van het moment
rijk in gevoel, doch moeilijk te uiten
deze dichter is niet altijd in staat
zijn opgave uit te buiten
en zit soms voor en achter
aangeslagen ruiten;
ik raak nimmer aan
de smalle dood gewend
Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 19 oktober 2017
Geplaatst in de categorie: emoties