geluidloos
Er zijn geen redenen meer
de dingen mogen voorbij gaan
ook het vaste geloof in de traagte
ik heb het huis scheef geduwd
meer en meer rondom mezelf
de afstand tot het raam uitgerokken
het licht vlerkend over de tegels
cirkels trekkend van zwijgzaamheid
is het al voorbij
zal het even blijven liggen
of leg ik het verleden af
tegen het grenzeloze deurgat
geluidloos de tocht in mezelf
zonder woorden geen reden
de lege flessen doen me denken
aan het gieren van de wind
ik lig stil op een kier het wieken
van de molen 't rad voor d'ogen
zal ik een beek aanleggen in de tuin
kabbelend komend van hogerop
een gestage aanvoer van vers zuiver water
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid