inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

2017

netgedicht (nr. 64.611):

Superieur intellect

Onbegrensd komen van gaan,
op de weg van oneindig reiken.
Kracht van kunnen van bestaan,
die toch niemand kan bereiken.

Neerkijkend op opkijkend oog,
wachtend op het klimmend oor,
dat niet weet door te breken,
alsof zijn kunnen is bezweken.

Zwemmend in de simpelheid der dingen,
lijkt het te verdrinken in zijn gaan.
Het brein staat erboven en ziet het zingen,
van hen die zich verliezen in hun bestaan.

Sprekend met fluwelen woorden,
maar geen oor kunnen bekoren.
Bron van kennis en intellect,
die niemand ooit iets zegt.

Ze brengen wat ze brengen,
ze doen wat ze doen,
ze gaan waar ze gaan
en toch blijven ze waar ze blijven,
tot ze hun verloren zijn verliezen.

... Fluisteringen van de donkerste schaduwen ...

Schrijver: Dani Vlijm
Inzender: Ivana Draganovic, 29 december 2017


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 385

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ludy Bührs
Datum:
29 december 2017
Een bijna mechanisch beschouwende kijk op het menselijke zwoegen? Een zich superieur rekenend brein dat elk menselijk reiken naar iets dat opheft uit het dal zinloos acht omdat het begrip ervoor ontbreekt? Of een uiting van een gevoel van miskenning? Er gaapt een koud gat tussen de beschouwer en ze, de 'mislukkelingen'. Dit gedicht bezorgt mij koude rillingen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)