Netgedichten

netgedicht (nr. 64.640):

Compassie

Te bewaren voor wie
rouw en verlies,
een monument wordt.
Troost voor mij
en de toekomst.

Tranen niet verloren gaan,
worden opgevangen,
en weer toegevoegd.
Vierentwintig jaar pijn gebruiken
om liefde te herontluiken.

In een ander verweven.
Uit elkaar gewreven.
Op de huid gezeten.
Het brein werd verweten:
Dat liefde niet bloeide.
Ons hart niet samen groeide.

De wig was de tong,
die ver vooruit sprong.
Als wapen ingezet,
liet de spraak niet onverlet.