In Memoriam S.
Ze had echt van die heel charmante ogen,
die keken me intens verlangend aan,
dus kon ik de verleiding niet weerstaan
al strelend haar voldoening te verhogen.
Helaas, die diepe vreugde is vervlogen,
onlangs is zij heel vredig heengegaan.
Ze had het al een tijd laten verstaan.
De tekenen, die hebben niet gelogen.
Het leek alsof haar ogen wilden zeggen:
‘Ach, ‘k ben niet bang voor ’t ventje met de zeis.
Hij zal me vast ’t genoegen niet ontzeggen
me te vervoeren op mijn laatste reis
om me vervolgens zachtjes neer te leggen,
daar ergens in het poezenparadijs...’
Zie ook: https://rivesta.wordpress.com
Schrijver: A. Rivesta, 28 februari 2018
Geplaatst in de categorie: afscheid