Poorten van de samenleving
De zee heeft honger,
heeft gruwelijk honger
en verslindt alles
wat voor zijn maalgrage
kaken komt -
Maar zie,
zij hebben
het overleefd:
De stoppelige man,
de gerimpelde vrouw,
het in kleurrijke vodden
geklede kind -
Met in hun lege ogen
een wezenloze blik
en ondanks alles
toch een sprankje hoop
Staan ze hier bij de grens,
staan ze hier bij onze grens,
staan ze aan de poorten
van een samenleving,
Van onze samenleving,
die het liefst de andere
kant op kijkt.
... Geïnspireerd op het boek Dit Is Mijn Land, AZC's in Nederland - uitgave van het COA. ...
Schrijver: Bert Weggemans, 7 maart 2018Geplaatst in de categorie: psychologie