Gras en meer
Merkwaardig hoe
een gestroomlijnde villa
op een graf lijken kan.
Zijn bewoners waggelen
achter de grasmachine aan,
scheren het gras en meer
over 1 monotone kam
en beknotten bomen in hun groei.
Het leven strandt op de oprit;
de vlammende open haard
soest enkel in slaap.
Opstandigheid vlucht
langs de schouw omhoog.
Laat het gras en meer toch groeien:
flamboyant en met veel dank.
Ter tijd en stond kan je dan
met een zeis geuren schilderen.
Het steeds millimetreren is
het wezen ervan decimeren.
Geplaatst in de categorie: woonoord