inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 65.715):

Gras en meer

Merkwaardig hoe
een gestroomlijnde villa
op een graf lijken kan.

Zijn bewoners waggelen
achter de grasmachine aan,
scheren het gras en meer
over 1 monotone kam
en beknotten bomen in hun groei.

Het leven strandt op de oprit;
de vlammende open haard
soest enkel in slaap.
Opstandigheid vlucht
langs de schouw omhoog.

Laat het gras en meer toch groeien:
flamboyant en met veel dank.
Ter tijd en stond kan je dan
met een zeis geuren schilderen.
Het steeds millimetreren is
het wezen ervan decimeren.

Schrijver: Jean-Pierre Roosen, 25 april 2018


Geplaatst in de categorie: woonoord

2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 92

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)