nergens gebleven
onder de kast
van vergetelheid
schuilen bedrukte
flarden van een
onbegrensd gemis
in het verlaten
landschap scheurt
de storm de
gekwelde schreeuw
aan stukken
één voor één zetten
we de spiegels van
het verleden neer
één voor één
draaien we ze om
we zijn nergens
gebleven
Geplaatst in de categorie: verdriet