het gerucht van de zucht

ik dicht al lang niet meer
geen deuren
geen monden
ik heb oog voor kleuren
soms door het grijs heen
en beluister de klank van jou, de ander
is die nog immer zo koud als steen
of meer te zacht als een veer
neen, ik dicht niet, doch open
als jij mij laat ruiken
aan geuren van jouw ziel
en ontwaar dan soms het vocht,
keer op keer,
van het geloken kind
dat zich in jou bevindt
waar angst jou aldoor zocht
en jij telkens weer over
de doodse drempel viel, omdat,
omdat, de dageraad jou
zelden teder was gezind

emotie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 117