inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 66.100):

Een kind

‘k Zit achterover op
m’n zomerstoel
onder de bomen
beschut tegen de hitte
echt lekker koel

Tussen de takken door
speelt subtiel de weinige wind
met de aan hem overgeleverde wolken
en ‘k besef er weer even naar
te kijken als kind

Een land een schip
een bloem een fabeldier
zie jij ze ook
ze knikt en glimlacht om
mijn kinderlijk vertier

Met dank aan de wolken
en de airbrushende wind
kan ik even dat invullen
wat wij nooit hebben gekregen
een zoon een dochter
een kind

Schrijver: c. ale
Inzender: C.A. de Boer, 13 juni 2018


Geplaatst in de categorie: emoties

5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 159

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Hilly Nicolay, 6 jaar geleden
Gevoelvol gedicht, mooi ook.
geeraardt , 6 jaar geleden
Mooi met een gevoelig randje.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)