Ode aan mijn vader
Weinig woorden waren nodig
al dat geschreeuw en gebral
waren wat hem betrof
volkomen overbodig
hij zat rustig rokend in zijn zetel
de wolkjes wegwaaiend
dat was hij kort omschreven
problemen in één gebaar weg zwaaiend
hij is niet meer
in mijn hoofd en hart
leeft hij telkens weer.
Geplaatst in de categorie: familie