inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 66.848):

Hoe herkenbaar is wees onzichtbaar

Hoe groei je op passend onder een ledikant
in de Bijlmer, maak je je stiller veilig onzichtbaar,
ontbreken er oude weelden en speel je beslist
soms geen buut vrij op ongevraagde momenten.

Raciale spanningen, het steeds half slapend
met alleen je pen en gedachten, herinneringen
aan ooit dat verre land ontwaken in de Bijlmer,
en steeds als het licht wordt het Oosten voelen.

Mussen storten zich geduldig op moederhanden
die de kruimels brood nog samenscholend delen,
op trachten te staan tegen het fysieke tirannieke,
Duitsland hadden ze toch immers allang verlaten.

Hoe groei en sta je op, wacht je geduldig je beurt
af zonder dat rookwalmen je nog kinderlijke inzichten
vertroebelen, rokken van je moeder soms net niet
genoeg blijken om onder te schuilen op die dagen.

Er klonk steeds: wees onzichtbaar, hij herleeft de
wereld, woonoorden van toen die jullie amper kennen.
Weet in ook hem huist onbegrensde goedheid, besef
gelukkig zijn er elke dag wel onze dampende borden.

... Of je nu vanuit Turkije komt of de Oost of uit andere landen waar de culturen verschillen met hier, je draagt zaken mee.
Heimwee en soms trauma's zaken die jaren lang in je hongeren.
Ik schreef na het lezen van het boek: WEES ONZICHTBAAR---Murat Isik, het boek dat mij diep ontroerde dit schrijfsel, ik deel het even en zeg ja mocht je het boek niet kennen, het is een aanrader, een inkijk in een andere wereld en toch ook weer de herkenbare vertwijfeling begrijpend. ...


Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman

Schrijver: annemieke steenbergen, 20 februari 2019


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 45

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)