Netgedichten

netgedicht (nr. 66.942):

Nachten zijn moeders

De nacht fluistert verhalen,
die ik alleen in stilte horen kan.
Ik luister.

Mijn ziel vertoont beelden,
en leert me kijken in het duister.
Ik zie.

De nacht maakt me sprakeloos,
en leert me nieuwe woorden spreken.
Duister spreekt een taal van licht.
Ik fluister.

Nachten zijn als moeders.
Moeders die nieuwe dagen baren.
Dagen waarin we in liefde leven kunnen.
Dagen waarin ik in vrede leven mag.