Een dagje aan zee

Zeemeeuwen doorklieven de lucht.
Zij penselen gensters van vuurwerk.
Op zijn palet tovert de zon
het zilver van de zee tot goud om.

Windvlagen vegen
de verouderende rimpels
op het eenzame zand uit.

Dan pinguïneer ik
langs pelgrimerende schelpen.
Met engelenvleugeloogjes
de van Japanse makelij zon
zien ondergaan.

Die schelpen klinken als munten,
skeletten, zij tonen aan:
de zee is niet van gisteren.

Schoonheid en brute kracht:
twee handen op één "duin".
Dit pennen de meeuwen
in zweverige letters.

... Dit is een onlangs herwerkt gedicht uit de bundel "Dichter dichten", Dilbeek, Kofschip-Kring, 1989, blz. 18 ...

meeuw zee zon

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 94