inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 67.886):

Een gekroonde wereld?

Uit het selectief geheugen
vergeten wie we waren
en nu zijn, een on-breidelde
nuancering van relativering,
schijn achter het masker
van saamhorigheid, blijft
het idee rondzingen om het
beste voor het laatste
te bewaren, zonder enig
idee, wat daarin volstaat.

Vaag beeld wat streeft naar
een dubbelzinnige perfectie,
waarin we zijn verstrikt, als
we daarvoor moeten betalen
verslikken we ons in een
theatrale reflectie, toonbeeld
van eigen imperfectie.

Klimaat, hét zorgenkind
ons ideaal wat uiteindelijk weer
op eigen benen kan gaan staan,
ondanks alle inspanningen
tekent het de onmacht
van voortschrijdend inzicht en
verval, ons als goden te laten
verwennen, maar bekennen
dat een volmaakte wereld,
uiteindelijk niet bestaat.

Een hemel zonder mens,
was uiteindelijk een paradijs
waaruit blijkt, dat elke droom
en kroon weer z’n doornen
heeft en ontstaat besef dat
uit het mechanisme, de macht
van overleving weer een
ander zaadje kleeft, wat
nog niet te herkennen valt.

... Illustratie: Bron Pinpoint ...

Schrijver: Pama, 25 juni 2019


Geplaatst in de categorie: filosofie

5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 24

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)