inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 68.309):

Ontdoe je van mijn angsten.

Wanneer ik morgen je moet verlaten
mijn liefste, word ik weer dat kind,
die allerkleinste jongen die je in je
armen neemt, vervreemdt me niet van
de zorgeloze wens je om mij in jou te
laten rijpen, als ware een waarachtig mens.

Ontkleedt je van mijn angsten als stoffelijk
wezen en leg mij in een glazen ledikant,
waarin we samen geboren werden, vertel
je verhalen als ik ooit weer wakker word,
zodat ik over je kan waken en het moment van
de sluimerende dood, tijdelijk wordt opgeschort.

Laat me spelevaren in jouw dromen, totdat een
dag aanbreekt, te denken aan de bloesem die
tijdloos is, te ruiken, letterlijk te proeven van
vruchtbare talenten in hun sacrale betekenis.

Zoveel moois waaraan ik steeds weer
wennen moet, vertrouw op het gevoel
als vlinder van nacht, de waakvlam
van het lichaam ongetemd, ongeremde
schoonheid op onwerkelijke toppen,
zoals wij die in een ademloze passie

hebben beklommen, in een climax waarin de
uren van het lot niet meer worden geteld.

... Illustratie: Bron Eosferen ...

Schrijver: Pama, 14 augustus 2019


Geplaatst in de categorie: liefde

5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 33

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)