Tijdsbeeld?
Een universeel gegeven het tikt
weg zonder de juiste inhoud te beleven
elk individueel wezen vult z’n
eigen geleefde deel, abstractie
in pragmatiek of emotioneel
de toe gemeten tijd het verleidt tot
inzicht en uitzicht, om in het goede
te overleven, al zijn we draad even kwijt
niet de tijd gaat voorbij, maar jij, en ik
buiten onze gedachten en verwachting
bestaat geen tijd, toch zal het ons
overleven, vanaf de geboorte lijkt hij
onbegrensd, met momenten en op
in het levensspiraal verwenst, het
krimpt, het fluctueert in echo’s zoals
de tijd ons biedt, nooit voor zichzelf,
maar uit de chaos waar de mens
voor staat uit de onbekende diepten
van het verstand, we blikken vooruit
en terug, in een voortschrijdende
besef dat het tijdsbeeld de realiteit
persifleert, een ongrijpbare factor
blijft, aan de rand van een diep ravijn
hoe groter we denken hoe kleiner we zijn.
... Ilustratie: Bron: Unknowntime ...
Schrijver: Pama, 15 september 2019Geplaatst in de categorie: filosofie
Maar Poëtica voelt zich niet aangesproken. De tekst is te technisch, te stellig.
Verbreed je tijdsbeeld,
kom met voorbeelden waarmee je
haar verleidt...