Minnedicht
Vanavond ligt hij in mijn wildste landschap
grote voeten tot aan opgehoogde dijken
zijn mooie hoofd met haren wilde struiken
zijn onderbroek een meter naar beneden
stoere benen slank tot aan onstuimige zee
en in mijn denken is zijn wil onverdroten
woest zijn beestenblik maar toch gedwee
zijn wijn heb ik in mijn bekerglas gegoten
vanavond is hij naar mijn stille bed gekomen
om mij zacht te strelen in mijn kalme dromen
hij blijft bij mij heeft hij vannacht besloten
onder het maanlicht ontwaar ik zijn gezicht.
Geplaatst in de categorie: liefde