inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 69.132):

één - gezind - huis

laat me dit gebied
in de nacht verkennen
ongemerkt
deze landstreek des doods


wat ik heb vervloekt en veracht
want ze lieten me buiten staan
en namen mijn minnaar af
delfde voor mij 't graf


steeds weer opnieuw
op de wegen des levens
lieten ze mijn vrienden
de andere kant opkijken


hun motto is graaien, de economie
moet blijven draaien


hoe lang heb ik niet getracht
hoe lang heb ik niet gewacht
naar het
één - gezind-huis tevergeefs:
wat overbleef


met het stijgen der jaren
wijsheid en grijze haren
met de kleine blijde mare vast
omsloten om me heen


Zie ook: http://www.carillon42.blogspot.com

Schrijver: eliZe Augustinus, 23 november 2019


Geplaatst in de categorie: emoties

5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 40

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)