Celliste
(voor Mascha van Nieuwkerk)
Tijdens het pianospel van Alexandre Tharaud
sloot jij jouw goddelijke ogen zo intens, wonderschoon
en diepzinnig, waardoor Edgar Degas spontaan naar
zijn ezel rende om jou vanuit Hogere Perspectieven
voor eeuwig te portretteren
hoe jij met jouw rechterhand over de cellosnaren strijkt,
alsof jouw lichaam er voor gemaakt is, zo vloeiend soepel
beweeg jij met de toonvariaties mee, door de Godin gevoed
en bestuurd, met een strijkstok, die uit de verste,
donkere diepten van het klankkastheelal de meest
fijngevoelige kleurnoten tovert, als het troostrijke
ruisen van engelenvleugels langs onze dolende zielen
jouw liefdevolle glimlach heelt net zo sterk als de
wilde strijkbewegingen, die ik jou en Jacqueline du Pré
(achter jou) zie maken, terwijl ik in slow-motion jouw
mooiste oogleden van het firmament, gezien de feeërieke
schitteringen aan de binnenkanten, voorzichtig kus, en
kijk naar hoe jij teder musiceert, wens ik jouw cello
te zijn en de balletdanser in jouw muzikale hartkamers.
Geplaatst in de categorie: idool
Na afloop sprak zij mij aan in de foyer, in een mengeling van Engels en Nederlands. Waren mijn woorden maar als haar akkoorden...en ik niet met stomheid geslagen.
Wat een muzische erotiek weet je ook hier weer in je woorden te leggen, Joanan!