inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 70.139):

Personificatie?

Een vacuüm waarin ik moet berusten
vaar ik in de schaduw van het licht
waarin je de werkelijkheid bewaart,
geluidloosheid als oog van een orkaan,

ik kan er moeilijk tegen dat je van
gedaante wisselt, daarvan ik vrijwillig
moest vervreemden, windstilte waaruit
ik de kracht van je moest lenen,

niet uitlegbaar dat zaken ook onbegrijpelijk
kan zijn, de vrijheid te ontlenen niet alles
te begrijpen, hoe het komt dat ik jouw vertrek
onverdraaglijk kan dragen zonder pijn

het creëert de link tussen zon en maan
koppelt de liefde aan onsterfelijkheid
los van barrières maar dat ene woord blijft,
waaraan blijven we mede – en schatplichtig

maar blijkt soms als smet op de realiteit,
zich daaraan te onttrekken is slechts de schijn
als onderdeel van personificatie van de tijd.

... Illustratie: Bron: S.Dali ...

Schrijver: Pama, 2 maart 2020


Geplaatst in de categorie: filosofie

5.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 112

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)