inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten over verdriet

netgedicht (nr. 1.105):

Geleefd

Geen glimlach krult ooit nog mijn mond,
een zon die mij nooit meer zal verwarmen.
De wrede dood die mijn huis zo gretig vond,
ondanks mijn vurig gebed om erbarmen.

Uit welke bron put ik dan nog levenslust,
als al wat ik lief had mij word ontnomen,
ik eindelijk in mijn droeve lot berust
en voel, hier mag een einde aan komen.

Het leven is een hardloopwedstrijd,
menig deelnemer haalt de eindmeet niet.
Mijn geliefde lopers wilde ik niet kwijt,

maar zij zijn in hun wedstrijd gebleven,
daarna gelost in mijn tranen van verdriet,
Mijn laatste bede: help mij uit dit leven.

Schrijver: Ruurd van der Weij Fortin, 16 maart 2020


Geplaatst in de categorie: verdriet

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 75

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)