Netgedichten

netgedicht (nr. 70.796):

koningsdag 2020

de vlaggen en oranje wimpels wapperen
van de eerste dageraad tot het avondrood
voor de koning natuurlijk en voor elkaar
waarna de klokken de verbinding luiden
als een brug tussen vreugde en verdriet

niet veel later jubelt een koninklijk orkest
door openstaande deuren of vanaf balkons
de nationale aubade met muzikanten thuis
als door het volk en vaderland gefeliciteerd
de koning ons vraagt samen thuis te blijven

vervolgens rijgen in traditie zich de rijen
bij de echte bakkers in stad en ommelanden
waar de tompoezen geel en oranje gekleurd
om genuttigd of gulzig verorberd te worden
de toonbanken over en de winkels uitvliegen

na de vrijmarkt met digitale kleedjeskramen
stromen in oplevende gezelligheid de mensen
de straten pleinen en parken afgeladen vol
waar de politie met opgeheven vingers
het vervangend besef van afstand herstelt

terwijl de rekkelijken zich de ruimte pakken
blijven zoals gevraagd wel de preciezen thuis
waar kinderen naast grote en kleine artiesten
hen de welverdiende knuffels komen brengen
die zij hen in een lied of dans hebben verpakt

met het glas bitterzoet oranje dan gevuld
toost de vorst nationaal de dag ten einde
met voor elke onderdaan een woord van dank
zonder in het bijzonder de mensen te vergeten
die de wereld doordraaien in deze bizarre tijd