inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 71.341):

Een nacht die wacht.

De aarde vraagt niets
aan ontheemden waar
de werkelijke wortels
liggen om daar van te

vervreemden, als voor een
ieder de klinkers net iets
anders zijn geplaveid,
uitgeslepen, verloochend

voor een hoger doel, een
levensverwachting als de stelen
van snijbloemen waarvan
een stukje is weggesneden

zodat de levensduur langer
wordt, gezegend in onschuld
van het zonnelicht, in de
handpalm van de langste nacht,

die onverbiddelijk wacht,
onverkort, te delen.

... Illustratie: Bron Daytrader ...

Schrijver: Pama, 12 juni 2020


Geplaatst in de categorie: filosofie

5.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 34

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)