Orpheus

Zelfs Sisyphus ging zitten op zijn steen
Toen Orpheus met zijn liefelijke klanken
De wezenloze schimmen bracht tot janken
De Hellehond werd pup en wel meteen

De dichter - zanger won en hij ging heen
Met lopend achter hem die hij bevrijdde
Mits hij niet omzag tot de zon hem wijdde
Hij zwoer het, schraapte al zijn moed bijeen

Toch werd hij halverwege ongerust
Toen Eurydice zweeg op zijn bevragen
Keek Orpheus om; geteld waren haar dagen

Dat hij alleen nog jongens heeft gekust
Dat konden fans toen net zomin verdragen
Als nu bepaalde, orthodoxe magen

Schrijver: Anneke Haasnoot, 5 juli 2020

annekehaasnoothotmail.com

Biografie van deze schrijver

Mythologie Grieks

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 110