Netgedichten

netgedicht (nr. 71.627):

Onze huismerel

Hij is er weer, hupt vrolijk op het gras
Omdat hij vaak komt, hoort hij erbij
Vertrouwd, alsof het altijd al zo was
Hij is deel van ons, van jou en mij

Ja, het is al zo vaak gebeurd
Dat hij zoekt als een super detective
Oh nee, hij zoekt niet hij speurt
Naar dingen die hij vandaag zal blieven

Hij pikt met zijn snavel diep in het zand
Volledig gefocust op wormen of emelten
Niet alleen in het midden, maar ook aan de kant
Zet hij behoedzaam onze tuin op stelten

Hij zorgt ervoor dat de sprieten vergelen
Dat er overal zandhoopjes zullen ontstaan
Hij is zo in de weer, dat het hem niet kan schelen
Dat wat hem lief is, ook kapot kan gaan

Misschien draagt hij oogkleppen, dacht ik
Waarom zo geobsedeerd door zijn doel
Is hij dan niet helemaal goed snik?
Hij verwoest hier gewoon de hele boel

Toch zou ik hem echt niet willen missen
Al heeft ons gras zijn beste tijd wel gehad
Een mens kan zich ook zomaar vergissen
Dus merel hoort bij ons. Punt uit. Zo is dat!

Vanaf nu krijgt hij zijn eigen plekje
Dat heb ik totaal ‘merelproof’ gemaakt
Het zelfs afgezet met een kleurig hekje
Zodat hij het graspikken voorlopig niet staakt

Op een of andere manier wil ik hem aan ons binden
Dat schijnt te lukken, tenminste tot op heden
Hij lijkt zich in mijn plan te kunnen vinden
Deal!, zegt hij. Zo zijn we allemaal tevreden.