Netgedichten

netgedicht (nr. 71.641):

Sermoen

De zon kwam uit het duister opdagen
Haar prille stralen voelden soeverijn
En luisterrijk klonk het ochtendrefrein
Van vogels die het licht weer zagen

Altijd zo dartel als hen wilde ik zijn
En net zo gul als bloesemende bloemen
Mij op niets dan mijn pracht te beroemen
En gratis nectar schenken aan de bijen

Elke toegekende zorgeloze dag
Eenvoudigweg mijn eigen dingen doen
Zonder hoop op enige bekroning

En mijn ziel zonder stof of spinrag
Wars van oordeel of gemelijk sermoen
Van de schepping een beloning

Henk Jonker