Netgedichten

netgedicht (nr. 71.769):

Ongekende bontgenoten

aan de oever
zag ik haar staan
ze keek niet

niet naar mij
ze keek naar het water
verscholen achter het hoge riet

het schip van gemoed
maakte rimpels
aan de oppervlakte

ze keek onbewogen
al die tijd
ze kende geen zwakte

onpeilbare diepte
bleef
ongekend onbekend

ze keek op
wachtte niet langer
tevergeefs op spiegelglad

ze zag me
we zwaaiden
als net besloten bontgenoten