Gevormd uit een klompje klei

Ik loop
naar het venster
en sluit de
duisternis buiten


tegelijk
met de room gekleurde
glanzende gordijnen
van satijn
het binnenste


van mijn ziel
de woonplaats van
het nimmer uit te doven licht
de adem
van Zijn Woord
waarvan
wij woorden maken
in een
gedicht
in blijdschap, wanhoop
of ontsteltenis schrijven
bij Uw licht


Er is geen onderscheid
tussen al de levende zielen
groot of klein, rijk of arm
dat wat recht staat voor
Zijn aangezicht in
't wonderbaarlijk licht


Jij ik wij, in de holte
van Zijn Hand
gevormd uit een klompje klei
naar Zijn Beeltenis

Biografie van deze schrijver

Klompje Klei

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 49