inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 72.337):

Mijn ware aard?

Als laatstgeborene wat te laat
sterveling in de tijd mijn rol te spelen
gespiegeld in dit nog blanco gelaat
onverhoopt alles nog te delen voordat
de eeuwigheid de deuren dichtslaat.

het oude lichaam de angst ontdekt, het
het stoffelijk lijf in verband in de elasticiteit
van leven in het extreme uitgerekt tot twee
werkelijkheden, de schijndood of het verstand
misleiding in de wanen van vandaag en morgen.

Wat er nog te wensen en te bieden valt
in de bubbel van elke priemende vraag, als
waarheidskwestie gehekeld vanuit de geschiedenis
of hou ik mij te bezig in het voorlaatste uur die
de waarheid verteld, in de spiegel die ik mis.

een laatste stap tot het onbewuste wezen,
het kunstlicht van zon begeert , als ondeelbaar
avontuur de toebedeelde tijd te vrezen, slechts
een gezicht in de massa te herkennen als individu

op ware aard te worden afgewogen, misschien
multi-bipolair, toch vol mededogen.

... Illustratie: Bron: Enzor ...

Schrijver: Pama, 28 september 2020


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 56

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)