inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 72.347):

zin in het leven

onder het grijs van jaren
sluipt in mijn hoofd
een minuscuul propje
dat stil en even maar
mijn tijd en leven stopt

in diepe slaap gevallen
word ik langzaam wakker
in een kamer die ik niet ken
met rondom mij geschaard
vreemde gezichten aan bed

doctoren verrichten wonderen
met aandacht en medicijnen
slopen zij wat mij verlamd
het dammetje in mijn hoofd
dat mijn zijn zo belemmert

terwijl ik woorden zoeken moet
exploderen woordeloos de emoties
tot gedwongen de aanvaarding
mij de strijdlust wakker maakt
omdat ik nog niet klaar ben hier
dat ik nu even hulp nodig heb
bij het aankleden en verzorgen
het staan ook en het lopen
laat ik mij even aanleunen nog
tot ik ook dat weer zelf kan

in de warm gegeven aandacht
van de loten die ik voeden mocht
verdampen angst en frustratie
terwijl langzaam maar gestaag
ik weer grip krijg op mijn lijf

het geduld op de proef gesteld
vormen zich in vele vette letters
de woorden en zinnen van vreugde
die mij luid en duidelijk zeggen laten
ik altijd nog plezier in leven vindt

... Geschreven voor Mien van der Schilden (87) na een beroerte (september 2020). ...


Zie ook: https://deoverkant.wordpress.com/

Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
29 september 2020


Geplaatst in de categorie: ziekte

5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 84

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)