vloeibaar baren
schoonheid is niet aan te raken
ik ervaar dat met mijn ziel,
een kwetsbaar baken,
die roert, beroert en ontroert
maar altijd is, ook tijdens gemis
immers dan is het vaak zoeken
naar troost of zalven van een wond
dan schenkt een kleur of roept een beeld
dat neigt naar liefde, naar het gebroken nabij
waar de nacht de dag besteelt
het lijkt een tere brug
naar verstild verlangen
't vult de verwachting
iets waar het hart naar vraagt
en wanneer ook het denken
blijkt ingekapseld of bevangen,
blijft er soms hoop, die mij draagt
door kloosterzwarte lange gangen
Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 25 oktober 2020
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid