De weg kwijt
lange routes heb ik gelopen
langs paden die me lief zijn
bomen die me beschermden
tegen soms te felle weerschijn
voorbijgangers die naar me lachten
kregen een stralende lach terug
naar tegenliggers die dat niet deden
knipoogde ik heimelijk achter hun rug
blindelings kende ik de wegen
die leidden naar verbondenheid
als de nacht eens iets te donker werd
of na een ongelijkwaardige strijd
het leven was zo heerlijk simpel
ik zag overal slechts open deuren
met mensen die naar voorjaar roken
in de helderste groene kleuren
waarom liep ik niet gewoon door
op dit comfortabel geplaveide pad
en nam ik de ontoegankelijke zijweg
die ik eerder altijd gemeden had
Geplaatst in de categorie: mystiek
met een knipoog...
voor jou!