Netgedichten

netgedicht (nr. 73.040):

Trein der jachtigheid

Was het een uitnodiging, een dwingen, een vileine invitatie
wat leidde tot dit dal van tranen,
getiteld: Vliegensvlug ?
Of wellicht een meer
vrijwillige assimilatie;
Vereniging van de gebaande paden en weer terug...

Want zó verlies ik mij in vliegende dagen,
dag na dag, week na week
dat zelfs de klok eraan bezweek en ik:
welke dag de dag? mijzelf moet vragen.

O de tijd vliegt door mijn hoofd.
Zou zo graag aan de noodrem trekken,
en de wereld met een stiltekleed bedekken,
Roepend:
‘het moet, het kan, als je ‘t gelooft!’

Nog droom ik voort, geboeid, dat wel.
En vlieden de seconden,
vlieden de seconden
vlieden de seconden,
van geen tel....