Winter

Kijk
sneeuw
zeg ik
tegen haar
in een stoel
die nooit meer tuinstoel zal zijn
daar
achter het grote venster
ligt winters wit
bevroren
haar blik verdwaalt
want het sneeuwt ook al weken
in het landschap
achter haar ogen
nu is vandaag
en gisteren
en morgen

waar taal nu ligt
is het voor altijd winter

en het sneeuwt in mij
van onmacht
om dat lek
dat nooit meer wordt gedicht.

ouders

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 2 stemmen 203