de man op het plein of de dood van Coster

de groene rug van de gebogen man
draagt het midden van het plein,
een overleefd gebaar in zijn hand
voor letterketters en lichtgelovigen.

stil op de drempel van een oude tijd
bevestigd door aanleunende huizen
leeft hij in de plooien van zijn mantel
en het klokkenspel dat er om drapeert.
klinkers en schaduw gaan zijn verstand
niet te boven in het holst van de nacht.

al zou hij wijd open waken over de lange
stromen herfstbladeren klapperend
als een vals rapier op straat, optornend
tegen de schouder van een regenwolk,
de hoge man zwijgt vol verachting bars
in het oude hart van de stenen stad.

hij is een gesloten schaduw in het komen
en gaan van de zeildoeken van marktdagen
en een naar achter geschoven pion op
het schaakbord dat hij niet meer beheerst.
hij mag regeren over de tijd die niet bij hem
hoort in zwijgzaam verbond met de toren.

hij is dood dat merk je aan zijn loodzwaar
geschuifel om één voor het twaalfde uur.
maar op een kristalheldere winternacht
met een sneeuwkleed wit onbetreden
spreekt hij zijn overtuiging duidelijk uit
tegen slapende huizen en de sterrenhemel.

... In Haarlem staat op het centrale plein een standbeeld van Lourens Coster. Hij houdt hoog een letter in zijn hand. De boekdrukkunst heeft hij echter niet uitgevonden. Waarschijnlijk heeft hij niet eens bestaan. Maar hij staat daar dag en nacht als een man met een eigen boodschap. ...

Schrijver: Pieter Sierdsma
10 mei 2021

p.sierdsma123hetnet.nl

stadsbeeld

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 110