Netgedichten

netgedicht (nr. 74.586):

Landmatroos

Liefde Apart Tezamen, ieder eigen
muziek, eigen gewoonten, de mijne
wil ik best veranderen

voor iets fijners, maar niet zomaar
voor jou, niet zomaar
voor anker gaan

in het kabbelende water
van een haven, geen golven meer
breken met het schip aan mijn voeten

mijn borsten onaanraakbaar
begeerd, niet meer de boeg zijn
die de handen van de stuurman stuurt

Jij haalt je neus op aan de muskuslucht
van de bronstige spuiters
in mijn brandende bekoring

Je bespot hen met lede ogen
je legt lieve glimlachen neer
en trossen huiselijkheid

Je slaat de kades vol meerkoppen
je bent zo handig, onhandig
verliefd zoals landmatrozen