inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 74.622):

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Maxim
Datum:
14 juli 2021
Het dichtersvolk kent eigenzinnige lieden, inderdaad. Sommigen moeten nog groeien in hun status van nonformististen, anderen zijn, door kennis en ervaring wijzer, die grens reeds gepasseerd en weten zich minder deviant op te stellen...
Naam:
Fac T.
Datum:
14 juli 2021
Aha, dat was alreeds van u bekend. Mag ik aannemen dat deze weinig empathieke reactie niet op mij slaat, Christien?

Niettemien groet,
Fac T.
Naam:
Christiene M. de Vries
Datum:
14 juli 2021
wat gij niet wilt dat
u geschiedt, voegt een vers toe
aan uw levenslied

bij leven onder
voorwaarden van anderen
is de vrijheid niets

verwar afspraken
niet met regels of bevel
voorschrift, last of eis

verwar vertrouwen
niet met verwachting, noch met
voorwaardelijkheid

voor leven kiezen
is kiezen voor vertrouwen
en de eindigheid

als gij niet wilt dat
u geniet, zorg dat ge dat
anderen dan niet verbiedt
leven is een kunst
Naam:
Fac T.
Datum:
14 juli 2021
Ik kan deze constatering slechts beamen, Christien. Of schop ik nu tegen je zere been? Christine is toch de gangbare spelling meen ik? Christien evenzeer. Maar hoe dan ook, Christiene is apart en, enfin, dat komt je toe.
Wij dichters zijn nu eenmaal een eigenzinnige soort, met onze poièsis als drijvende scheppingskracht, nietwaar? En een expressieve manier om niet alleen ons hoofd, met de taal en muziek als instrument, maar ook ons hart, met onze eigen gemoedsbeweging, te laten spreken.

In een ander gedicht heb je het over intens leven. Dat is precies waar wij niet alleen naar streven, maar zoals we ook een diepste zijn - of, voor sommige zangvogels onder de dichters, zouden willen zijn. Voor mij geldt in elk geval geen andere wijze van zijn. Want die raakt nog het dichtst aan het vrije woord van de vrije geest. De geest die, om met Johnny van Doorn te spreken, moet waaien!...
Maar genoeg gezeverd, Christien... o pardon, die stomme e ook...

In je haiku lees ik het benauwende en benarde gevoel waar de mensheid dezer dagen pandemisch onder zucht. Onder de gevolgen van wat ergens in 2019 begonnen is onder nog altijd niet geheel opgehelderde omstandigheden - ondanks recent internationaal virologisch en infectieziektenkundig onderzoek (naar 'de Kwestie Wuhan', om die bronhaardexplosie voor het gemak maar even aan te duiden; een goed verstaander heeft immers aan een half woord genoeg)...

Enfin, het enige waar ik je in dat verband op zou willen attenderen - voor zover je er nog niet van had kennis genomen - is de opmerkelijke reeks dagcolumns op Nederlands.nl van Ton Hettema. Ze staan er nog immer, voor wie ze wil (na-)lezen. Het is zijn laatste kunstje geweest, eind 2019, en gaan allemaal over voornoemde 'Kwestie'. Ik heb me er nog zijdelings tegenaan bemoeid, onder een andere naam. Maar dit terzijde.

Groet,
Fac Totum

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)