Toch
de dood zo nabij
mensen voelen zich niet vrij
toch, het hoort erbij
Zie ook: http://www.christienemdevries.nl
Schrijver: Christiene M. de Vries
8 juli 2021
Geplaatst in de categorie: haiku
de dood zo nabij
mensen voelen zich niet vrij
toch, het hoort erbij
Er zijn 4 reacties op deze inzending:
Niettemien groet,
Fac T.
u geschiedt, voegt een vers toe
aan uw levenslied
bij leven onder
voorwaarden van anderen
is de vrijheid niets
verwar afspraken
niet met regels of bevel
voorschrift, last of eis
verwar vertrouwen
niet met verwachting, noch met
voorwaardelijkheid
voor leven kiezen
is kiezen voor vertrouwen
en de eindigheid
als gij niet wilt dat
u geniet, zorg dat ge dat
anderen dan niet verbiedt
leven is een kunst
Wij dichters zijn nu eenmaal een eigenzinnige soort, met onze poièsis als drijvende scheppingskracht, nietwaar? En een expressieve manier om niet alleen ons hoofd, met de taal en muziek als instrument, maar ook ons hart, met onze eigen gemoedsbeweging, te laten spreken.
In een ander gedicht heb je het over intens leven. Dat is precies waar wij niet alleen naar streven, maar zoals we ook een diepste zijn - of, voor sommige zangvogels onder de dichters, zouden willen zijn. Voor mij geldt in elk geval geen andere wijze van zijn. Want die raakt nog het dichtst aan het vrije woord van de vrije geest. De geest die, om met Johnny van Doorn te spreken, moet waaien!...
Maar genoeg gezeverd, Christien... o pardon, die stomme e ook...
In je haiku lees ik het benauwende en benarde gevoel waar de mensheid dezer dagen pandemisch onder zucht. Onder de gevolgen van wat ergens in 2019 begonnen is onder nog altijd niet geheel opgehelderde omstandigheden - ondanks recent internationaal virologisch en infectieziektenkundig onderzoek (naar 'de Kwestie Wuhan', om die bronhaardexplosie voor het gemak maar even aan te duiden; een goed verstaander heeft immers aan een half woord genoeg)...
Enfin, het enige waar ik je in dat verband op zou willen attenderen - voor zover je er nog niet van had kennis genomen - is de opmerkelijke reeks dagcolumns op Nederlands.nl van Ton Hettema. Ze staan er nog immer, voor wie ze wil (na-)lezen. Het is zijn laatste kunstje geweest, eind 2019, en gaan allemaal over voornoemde 'Kwestie'. Ik heb me er nog zijdelings tegenaan bemoeid, onder een andere naam. Maar dit terzijde.
Groet,
Fac Totum