inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 74.654):

Strandleven

Mensen leven als egootjes,
op een eenzaam bolletje,
waarvan er meer zijn,
dan zandkorrels,
van een strand.

Mensen denken onvoorstelbaar.
Zo kunnen we gaan denken,
dat we erg eenzaam zijn.
Dieren denken dat niet,
denkt een dichter.

De dichter ligt nu in bed.
Hij waant zich eenzaam.
Alleen, vannacht.
Onbegrepen.
Hij denkt na.
Hij schrijft.

Dieren ervaren gedachtenloos,
dat ze samen saamhorig zijn.
Door elkaar en met elkander.
Als energieke planeetjes,
op een kosmisch strand.

Onvoorstelbaar saamhorig,
kosmisch sterrenstof,
is al wat samen leeft.

Zijn strandmensen.
Zijn zandkorrels.
Zijn wonderen.
Zijn wij.

... Denkt ons kleine aardbolletje, dat we aarde hebben genoemd, egocentrisch? En het energieke sterretje, waar onze aarde om draait? Bezitten mensen de aarde? De zon? Zichzelf? Elkaar? ...


Zie ook: http://www.albertweijman.nl

Schrijver: AarxeAlbert C M Weijman
Inzender: Albert C M Weijman, 12 juli 2021


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 107

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Jean-Pierre
Datum:
12 juli 2021
Een antwoord op de vraag in je addendum:
Door overdosis 'wereld' overmand
Zoekt hij, ex-holbewoner,
't drukke strand
En leeft solistisch in zijn universum

Als korrel sterrenstof hier neergedaald
In tijd en ruimte door zijn brein verdwaald...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)