inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 74.972):

De kust

Een zoute zeebries komt in een zucht mij tegemoet.
Als ik op de kade wandel.
De warme lucht trilt stil en voldaan.
Zomer aan de kust.

Voordat ik weer op de vlucht moet slaan.
Keer ik nog een keer terug.
Zwijgend over wat ik zie.
Berucht zijn mijn gedachten.
Aan de kust.

Ik weet het niet.
Als mensen onbewust naar mij staren.
Zin hebben om mij uit te lachen.
Maar ze doen het niet.
Zo kan ik rustig slapen.
Aan de kust.

De ketting van het leven.
Is hier allang vergaan.
Toch is er niets aan de hand.
Als de nacht valt.
Voel ik me zwaar en moedeloos.
Alles is verlaten.
Aan de kust.

Als het donker naar buiten komt.
Denk ik aan de goede tijden die achter mij liggen.
Het geeft me kracht.
Ook al weet ik niet waarom.
Ik hou mijn lippen op elkaar.
Aan de kust.

Als de zomer ten einde loopt.
En de wilde gang weer begint.
Aan de liefde voor de zee komt geen eind.
Ook al zal ik niet kunnen kiezen.
Ik zal altijd terug komen.
Aan de kust.

Schrijver: Mariëlle den Ouden.
18 augustus 2021


Geplaatst in de categorie: algemeen

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 112

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
K.Bladzij
Datum:
20 augustus 2021
Na deze kust-kusserij
(vooral het gevoel daarbij)
mag het wel weer herfst worden.
Dan levert de kust gelukkig weer
onstuimigheden op!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)