ontwrichting (2011)
het kind Wakubenga
het patina van de tijd
legde een bittere
scherpte over de sluier
van onschuld
de ogen van het kind
dat wordt geminacht
lachen nooit ze leeft
op al te tere takken
onontkoombaar en
smal als een doodskist
wordt het kind bedolven
onder doffe schaamte
in de meisjesbuik groeit
een vreemde bittere
vrucht brandmerk in
aangevreten weefsel
het vernielde kinderlijf
is van niemand
en van iedereen
het is niet meer van haar
... Congo. Op een dag kwam een vrouw binnen die elf jaar eerder in het ziekenhuis van Denis Mukwege, had gelegen. Destijds had een verkrachting haar onderlijf vernield en een kind in haar buik achtergelaten. Fysiek kon ze hersteld worden maar mentaal was het moeilijker. Ze wilde niets van het kind weten. Na de geboorte noemde ze haar dochter Wakubenga, ‘zij die wordt geminacht’.
Het meisje werd elf jaar later zelf verkracht en was zwanger geworden. Dat was voor Mukwege het kantelpunt waarop hij besloot meer activist en minder arts te worden.
In mijn eerste gedicht (ontwrichting 2000) belicht ik de moeder van Wakubenga. In bovenstaand gedicht belicht ik het zwangere kind. ...
11 november 2021
Geplaatst in de categorie: oorlog