Netgedichten

netgedicht (nr. 75.797):

Verdoofd door corona

Waar smaakt de sfeer
voorafgaand aan de dood
naar?

Hoe voelt zo'n vlam die
levens onredbaar maakt
met de geur van nat hout?

Vannacht zei hij
dat hij alleen wilde zijn.
Zonder pijn, om te slapen,

met het licht aan.
En hij zei dat hij niet meer
wakker wilde worden.

Ik hing daar.
Half zittend op zijn bedrand.
Plukkend aan zijn zuurstofbril.

Alsof ik daar zelf nog iets van
een feestballon uit wilde blazen,
hees ik mezelf weer omhoog.

Repeteerde zijn laatste woorden:
"Geen pijn; niet benauwd.
Hou het vast!"

Rapporteerde: "Geen pijn.
Geen benauwdheid. Wel een andere
kleur en een kenmerkende geur."

Ik droeg de symptomen over.
Stelde me voor:
Hoe ga je dood zonder afscheid?!

"Als ik dan niet bij je mag zitten
Zal ik dan iemand voor je bellen?"
Dat mocht niet...

... Geschreven na een van mijn nachtdiensten in een verpleeghuis op de covid-unit.
De cliënt overleed die nacht en wilde niet dat er familie ingelicht werd.
Stervend vanwege corona terwijl zijn laatste wens was: "of het licht aan mocht blijven", grijpt mij nog steeds aan. ...

Schrijver: Corina Blankenstijn, 4 december 2021